Pompa Speroni CAM 88

Pompa CAM 88 marki Speroni to urządzenie, które posiada jednofazowy silnik. Pompa może być wykorzystana na wiele sposobów. Sprawdzi się do podlewania ogrodu, trawnika, działki, zasilania domu w bieżącą wodę, a także może mieć zastosowanie w przemyśle czy rzemiośle.

Pompa może być zamontowana w ujęciach, w których znajduje się wyłącznie czysta woda. Jeżeli w cieczy są elementy stałe takie jak piasek czy kamienie, warto dokupić do niej filtr antypiaskowy, który skutecznie zabezpieczy urządzenie przed zatarciem.

Jeśli szukasz solidnej pompy hydroforowej, masz już negatywne doświadczenia z tanimi pompami ssącymi, których jakość i trwałość okazała się niska, wypróbuj pompę CAM 88 Speroni. Jest ona świetnym zamiennikiem dla pomp:

• JETINOX 102M firmy DAB,
• JETINOX 60/50 firmy NOCCHI
• JP 5 firmy GRUNDFOS
• Jy 1000 Omnigena
• Jet 100A Omnigena lub IBO
• AJ 50/60 Ibo

Pompa jest cicha, łatwa w montażu i obsłudze. Jest to model wydajny, dlatego przed zakupem warto upewnić się, czy źródło wody, w którym ma być zamontowana, jest odpowiednio zasobne (lustro wody nie powinno się znacząco obniżać w trakcie pompowania). Ponadto pompa może działać w trybie ciągłym lub przerywanym. Posiada wbudowany wyłącznik termiczny.

Urządzenie wykonane jest z trwałych materiałów, w tym także ze stali nierdzewnej, co gwarantuje odporność na korozję i niezawodność. W celu dodatkowego zabezpieczenia pompy warto zamontować zawór zwrotny. Zatrzymuje on wodę, która mogłaby się cofać w momencie wyłączenia pompy i uszkodzić ją w trakcie jej nagłego, ponownego uruchomienia.

Połączenie pompy Speroni CAM 88 ze zbiornikiem hydroforowym wymaga zakupu dodatkowo wyłącznika ciśnieniowego, na przykład SWITCH – MATIC 2. Wyłącznik jest niezbędny, aby zabezpieczyć urządzenie przed niekorzystnymi warunkami pracy, które mogłyby doprowadzić do trwałego uszkodzenia. Chroni je przed suchobiegiem, przegrzaniem, a także przed nagłymi zmianami napięcia prądu

.
Wszystkie polecane przez nas części dostępne są w zakładce „Polecane produkty”. Zachęcamy także do kontaktu, w momencie pojawienia się jakichś pytań lub wątpliwości.

Mimo że w ostatnich latach zimy są coraz łagodniejsze, nie można zaniedbywać właściwego przygotowania ogrodu do tej pory roku. Zabezpieczyć należy nie tylko rośliny, ale i infrastrukturę techniczną, szczególnie systemy nawadniające. Trzeba o nich pamiętać, ponieważ są one szczególnie narażone na uszkodzenia powstające w wyniku zamarzania wody.

Dlaczego trzeba przed zimą zabezpieczyć sprzęt nawadniający?

Zabezpieczenie sprzętu nawadniającego jest konieczne, ponieważ powstający lód może go uszkodzić lub wręcz rozsadzić. Wiąże się to ze zjawiskiem zwiększania objętości zamarzającej wody. Najprostszym sposobem na zabezpieczenie drobnych narzędzi nawadniających: pistoletów, zraszaczy, prostych sterowników, elektrozaworów oraz węży ogrodniczych, jest opróżnienie ich z wody oraz umieszczenie w nieprzemarzającym zimą pomieszczeniu, np. piwnicy, budynku gospodarczym czy garażu.

Należy również pamiętać o zabezpieczeniu wyprowadzonych na zewnątrz budynków ujęć wody. Można je starannie izolować pianką czy folią bąbelkową, ale najprościej jest zakręcić dopływ wody zaworem zlokalizowanym w środku budynku, odkręcić kran na zewnątrz tak, by spłynęła z niego woda, a następnie otwarty kran przedmuchać powietrzem pod ciśnieniem, by usunąć resztki wody. Opróżniony i otwarty kran można wówczas zostawić na zimę bez ryzyka rozsadzenia zaworu.

Jednak w ogrodach, sadach czy jagodnikach instalacje nierzadko są zainstalowane na stałe, dlatego ich przygotowanie do zimy jest bardziej pracochłonne.

Ochrona instalacji nawadniających

Linie nawadniające rośliny są w ogrodach, sadach, winnicach czy jagodnikach zazwyczaj instalowane na stałe. W ogrodach umieszcza się je na powierzchni gleby, maskując mulczem, korą lub innymi materiałami. Czasami węże nawodnieniowe zakopuje się w glebie, np. w przypadku systemów nawadniania trawników. W uprawach produkcyjnych węże doprowadzające wodę również zazwyczaj zakopuje się pod ziemią, a węże kroplujące lub rury, do których podłączone są kroplowniki, umieszcza się na jej powierzchni lub czasem podwiesza nad powierzchnią gleby.

W dobrze zaprojektowanych układach na końcach przewodów zazwyczaj instaluje się zawory odwadniające, po których otwarciu woda spłynie samodzielnie. Jednak rzadko kiedy warunki są tak dobre, by cała woda znajdująca się w rurach spłynęła sama i dlatego konieczne jest przedmuchanie rur z użyciem sprężonego powietrza. Kompresor, najlepiej olejowy o dużej pojemności (25, a nawet 50 litrów) do instalacji nawodnieniowej podłącza się przez specjalne złącze lub – kiedy go brakuje – przez złączkę samodzielnie zainstalowaną na rurze doprowadzającej wodę. Po napełnieniu zbiornika powietrzem powoli wtłaczamy powietrze do rur. Najpierw można zaobserwować wypływającą ze zraszaczy lub kroplowników wodę, następnie pojawia się mgiełka, a na koniec procesu słychać tylko syk powietrza. W przypadku nawodnień trawnikowych z wynurzającymi się zraszaczami koniec usunięcia wody jest widoczny, kiedy zraszacze schowają się w trawie mimo ciągłego dopływu powietrza. Należy odwadniać po kolei wszystkie sekcje systemów nawadniających, przy czym warto pamiętać, że w liniach kroplujących ciśnienie nie powinno przekraczać 2,5 bara, zaś w sekcjach ze zraszaczami 4 barów. Pozwoli to na uniknięcie uszkodzenia elementów takich jak elektrozawory oraz połączenia między rurami.

Zabezpieczona przed zimą instalacja „odwdzięczy się” w następnym sezonie bezawaryjną pracą już od samego początku sezonu wiosennego. Natomiast zaniedbanie zazwyczaj kończy się uszkodzeniem poszczególnych elementów i poniesieniem dodatkowych kosztów ich naprawy lub wymiany.

Powtarzające się niedobory wody obejmują coraz większe obszary Polski. Problem ten jest szczególnie widoczny w rolnictwie, którego istnienie zależy od dostępu do nadającej się do użycia wody. Braki w dostawach wody dotykają też mieszkańców miast, gdzie zdarzają się wyłączenia dostaw wody wodociągowej, a woda do celów bytowych dostarczana jest beczkowozami. W związku z tym warto już teraz rozsądnie gospodarować dostępnymi zasobami wody nawet w skali gospodarstwa domowego.

Przyczyny niedoborów wody

Sytuacja hydrologiczna na terenie Polski wynika z wielu czynników. Pierwsze z nich to suche lato i jesień ubiegłego roku oraz ciepła i bezśnieżna zima. Kolejne to niedobory opadów atmosferycznych w pierwszej połowie roku. Problemy te będą narastać, szczególnie że temperatury z roku na rok są coraz wyższe, a opady zmieniają swój charakter. Normą stają się zimy bez śniegu lub z krótkim czasem zalegania pokrywy śnieżnej. Okresy bez deszczu mogą sięgać wielu tygodni, z kolei opady coraz częściej mają charakter nawalny, skutkiem czego większość wody spływa po powierzchni gleby do rzek i strumieni, zamiast w nią wsiąkać.

Deficyt wody pogłębia też źle prowadzona gospodarka wodami opadowymi. Obecnie są szybko odprowadzane do rzek, którymi bezproduktywnie spływają do morza.

Skutki braku wody

Dla mieszkańców terenów zurbanizowanych: miast, przedmieść oraz wsi, najbardziej uciążliwe skutki suszy to suche studnie lub niskie ciśnienie w sieciach wodociągowych, w wyniku czego w mieszkaniach brakuje wody, szczególnie na wyższych piętrach budynków.

Jednak najbardziej widocznymi dla wszystkich konsekwencjami braku wody są rosnące ceny żywności. Brak wody w okresie wegetacji skutkuje obniżeniem wielkości plonów i pogorszeniem ich jakości lub wręcz zniszczeniem upraw. Dlatego by uzyskać plony na zadowalającym poziomie, konieczne jest stałe nawadnianie upraw, często prowadzone z użyciem wody wodociągowej, przez co może brakować jej na cele bytowe.

Ograniczanie skutków suszy

Najprostszym sposobem na ograniczenie skutków braku wody w domu jednorodzinnym lub gospodarstwie rolnym jest wykonanie własnej studni. Najlepszym i najpewniejszym źródłem wody jest studnia głębinowa, która dostarczy wody zdatnej do picia. Wystarczy tylko dobrze wykonany odwiert, by cieszyć się własną wodą. Jednak by woda zachowała jakość, trzeba taką studnię zabezpieczyć głowicą chroniącą jej wnętrze przed zanieczyszczeniami. By wygodnie korzystać ze studni głębinowej, należy zaopatrzyć się w dobrej jakości pompę głębinową, której praca jest sterowana automatycznie i zatrzymuje się w razie spadku poziomu wody w studni.

Do celów nawodnieniowych warto też zbierać wodę deszczową. Mieszkańcy domów jednorodzinnych mogą zbierać deszczówkę do wkopanych w ziemię zbiorników, skąd pobiera się ją do podlewania ogrodów lub do zasilania spłuczek w domach. Właściciele gospodarstw rolnych lub ogrodniczych mogą gromadzić zapasy wody opadowej i pochodzącej z roztopów nie tylko w zamkniętych zbiornikach, ale także w specjalnie w tym celu wykopanych głębokich stawach. Takie rozwiązanie szczególnie dobrze sprawdzi się wszędzie tam, gdzie do nawadniania używa się deszczowni i zraszaczy. W przypadku upraw pod osłonami, w sadach, winnicach i jagodnikach warto wykorzystać oszczędne metody nawadniania, szczególnie nawadnianie kropelkowe.

Zużywaną wodę można powtórnie wykorzystać. Osoby budujące swoje domy mogą np. zainstalować zbiornik na ścieki szare, które nadają się do spłukiwania toalet. Ścieki zaś, po oczyszczeniu w przydomowej oczyszczalni ścieków, można wykorzystać do podlewania trawników i roślin ozdobnych. Dzięki tym zabiegom woda nie marnuje się, lecz jest maksymalnie wykorzystana w domu i w ogrodzie.

W ostatnich latach coraz więcej osób decyduje się na własną studnię. Nie tylko właściciele działek bez dostępu do sieci wodociągowej, ale także osoby prowadzące gospodarstwa rolne lub posiadacze domów jednorodzinnych. Własna studnia pozwala uniezależnić się od dostawców wody, ale także ograniczyć koszty jej dostaw. Pozostaje jedynie pytanie, jaki typ studni wykonać, głębinową czy kopaną, ponieważ pomiędzy nimi są bardzo wyraźne różnice.

Studnie kopane

Studnie kopane zdobyły popularność dzięki prostocie ich wykonania. Zazwyczaj płytkie, rzadko kiedy głębsze niż 10–15 metrów, sięgają zazwyczaj do poziomu pierwszej warstwy wodonośnej. Studnie takie są proste i tanie w wykonaniu. Do pobierania wody wystarczają zazwyczaj zestawy hydroforowe, choć w przypadku najgłębszych studni kopanych konieczne może być użycie pomp głębinowych, ponieważ pompy ssące nie są w stanie pobrać wody, której poziom lustra znajduje się 8 metrów niżej niż pompa. Często do tej pory woda ze studni kopanych pobierana jest ręcznie, co jest niemałą zaletą w miejscach pozbawionych energii elektrycznej. Mała głębokość studni kopanych powoduje, że są narażone na zanieczyszczenia mikrobiologiczne i chemiczne, przenikające przez powierzchniowe warstwy gleby. Często nieczystości lub stosowane w nadmiarze nawozy sztuczne przenikają z nieszczelnych szamb do warstw wodonośnych. Woda z takich studni często jest niezdatna do bezpośredniego spożycia zarówno przez ludzi, jak i zwierząt. Jej uzdatnianie w takich przypadkach kosztuje i wymaga urządzeń uzdatniających, co w przypadku domów jednorodzinnych lub małych gospodarstw czyni inwestycję nieopłacalną. Z kolei studnia kopana to doskonałe rozwiązanie dla osób, które potrzebują wody wyłącznie do podlewania ogrodu, szczególnie w sytuacji, kiedy wodę bytową pobierają z wodociągu. Ponadto ze studni kopanej można czerpać wodę za pomocą pompy ręcznej lub wiadra, co w przypadku braku prądu stanowi korzyść.

Przed decyzją o wyborze typu studni warto też zapoznać się z sytuacją hydrologiczną regionu. Obecnie w wielu miejscach w Polsce studnie kopane okresowo wysychają i jeśli istnieje choć minimalne prawdopodobieństwo wystąpienia tego zjawiska, lepiej zdecydować się na wybór droższej, lecz będącej pewnym źródłem wody studni głębinowej.

Studnie głębinowe

Są one obecnie najczęściej wybieranym typem studni. Wynika to z ich dużej wydajności w porównaniu ze studniami kopanymi oraz faktu, że pozyskiwana z nich woda jest zdatna do bezpośredniego spożycia. W ich przypadku wodę pobiera się na dużej głębokości, nierzadko przekraczającej 20 metrów pod powierzchnią gruntu. Znajdujące się tak głęboko warstwy wodonośne są zazwyczaj zlokalizowane pod kilkoma nieprzepuszczalnymi warstwami, np. gliny. Obecność takich warstw chroni warstwę wodonośną przed zanieczyszczeniami mikrobiologicznymi i chemicznymi.

Studnie głębinowe wywierca się, zatem ich wykonaniem muszą zająć się wyspecjalizowane firmy posiadające odpowiednie urządzenia. Decydując się na studnię wierconą, warto wykonać otwór o większej średnicy, by skorzystać z większych pomp. Mała średnica odwiertu wymusi konieczność stosowania specjalnych pomp o bardzo małej średnicy, które są droższe od modeli większych. Wykonany odwiert konieczne trzeba zabezpieczyć odpowiednią głowicą, by uniknąć zanieczyszczenia ujęcia wody.

Studnie głębinowe to dobre rozwiązanie dla zabudowy indywidualnej na terenach słabo zurbanizowanych, dla gospodarstw rolnych, agroturystycznych oraz działek rekreacyjnych. Także sprawdzą się w zlokalizowanych na uboczach ośrodkach wypoczynkowych, hotelach, kempingach czy pensjonatach.